R E V O L I N F O Na przełomie lat 70-tych i 80-tych rozpoczęła się światowa rewolucja informatyczna

Na przełomie lat 70-tych i 80-tych rozpoczęła się światowa rewolucja informatyczna. Zainicjowały ją rozwój nowoczesnej mikroelektroniki i techniki medialnej oraz upowszechnienie dostępu do informacji . Główne ośrodki przekazu informacji zostały przejęte przez współczesną finansjerę i sprawiły, że pojawiła się możliwość utworzenia potężnych imperiów gospodarczych, które zyskają szansę oddziaływania na cały świat. To stworzyło nową okazję do rekolonializacji. Akcja ta była akceptowana i finansowana przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy. Wzrok finansjery przyciągnęła m.in. Polska — 12 potęga w wielkości produkcji (1980r.) Ruszył do akcji George Soros, węgierski żyd, spekulant giełdowy. Rozpoczęła się zaplanowana akcja kolonizacyjna. W Polsce, część młodszej elity politycznej stanowili głównie stypendyści z USA, m.in. Cimoszewicz, Kwaśniewski, Rosati, Balcerowicz. W maju 1988r. przyjechał do Polski G. Soros. Spotkał się z Rakowskim i Jaruzelskim. Utworzył Fundację Batorego z jej głównymi celami: otwarte społeczeństwo, otwarty rynek (opartej na ideologii marksisty K. Poppera). Kilka miesięcy później NBP utworzył 9 banków komercyjnych z partyjnym kierownictwem. Rozpoczął się I etap tworzenia tzw. przedsiębiorstw nomenklaturowych. Soros opracował program w oparciu o tzw. Konsensus waszyngtoński. Zakłada on otwarcie granic, możliwość dużego importu i wielką prywatyzację. Bazuje na koncepcji neoliberalizmu żyda Miltona Friedmana, absolutyzującą wolny rynek, w której państwo (rząd i obywatele) nie mają nic do gadania! Soros sprowadza J. Sachsa, który był finansowany przez Fundację im. Stefana Batorego (prezesem fundacji był Aleksander Smolar, członkami jej byli m.in. Józef Tischner, B. Borusewicz, J. Turowicz, A. Michnik, J.T. Gross, B. Geremek, L. Kołakowski, W. Nowicka, L. Balcerowicz, M. Król, W. Fibak, O. Krzyżanowska i inni należący do środowisk laickich i neomodernistycznych). W maju 1989r. Sachs spotkał się z Geremkiem. Potem wspólnie z Liptonem, który pracował w MFW i w redakcji GW wtajemniczają w plan Kuronia. Wszystko dzieje się zaledwie w przeciągu kilku dni. Sachs spotyka się z OKP w Sejmie. Wybierają wspólnie „kozła ofiarnego” - Balcerowicza. [w: J.Sachs „Koniec z nędzą...]

 
Owa „cudowna droga” wg. Sachsa opierała się na zdławieniu inflacji, ale skutkowała zniszczeniem państwowych przedsiębiorstw, likwidacją PGR-ów, masowym bezrobociem, zalewem importu. Rozpoczęła się świadoma likwidacja konkurencji. Po kolei niszczone były zakłady przemysłowe, zakłady elektroniczne (Unitra, Kasprzak, WZT), wykupywane były za bezcen cementownie, cukrownie, zakłady włókiennicze, wytwórnie papieru np. w Kwidzyniu, zakłady przemysłu przetwórczego i chemicznego i wiele innych. Uzyskane w ten sposób pieniądze, liche dolary - przejadało społeczeństwo, mniemając, że staje się coraz bardziej bogate. Uwłaszczono obywateli na bonach NFI (cena 20zł), wkrótce ich cena spadła do 5zł. W ten sposób sami obywatele dofinansowali upadającą Polskę. Balcerowicz otrzymał za „cud gospodarczy” Order Orła Białego i był kandydatem do Nagrody Nobla. Tymczasem kolejne sektory gospodarki Polski przechodziły na własność obcą — kolejne Banki, TP SA., sektor energetyczny (RWE), liczne zakłady samochodowe i maszynowe itp. Tę koncepcję rekolonizacyjną zrealizowano z dużym powodzeniem w całej ówczesnej Europie Środkowej. Równolegle prowadzono ogromną akcję propagandową, szczególnie nagłaśnianą w mediach finansowanych przez koncerny zachodnie, głownie niemieckie (TVN, Polsat, Gazeta Wyborcza, serwisy internetowe WP, Interia, Onet itp.) Wprowadzono różne normy np. klimatyczne (dotyczące SO2, i in.), aby doprowadzić do zamknięcia polskich zakładów przemysłu ciężkiego i strategicznego, jak je określano „uciążliwych”. W celu zniszczenia kolejnych gałęzi przemysłu i gospodarki organizowano różne działania zmierzające do ośmieszania nowoczesności (elektrownie jądrowe, zasoby polskiego gazu, stocznie). Otworzono dostęp do rynku zachodniego dla wyprowadzenia z Polski ludzi ambitnych i wykształconych, aby następnie zaprzęgnąć ich do własnego „wozu fortuny”. W ten sposób wyemigrowało z Polski ponad 1,5 mln. Polaków. Wprowadzono nową edukację przez wprowadzenie nowych programów kształcenia do szkół i zezwolono na nowe formy wychowania opartych na pseudofilozofiach np. „róbta co chceta”. Najzdolniejsi absolwenci opuszczali Polskę, zostali tylko młodzi, miernie wykształceni neoniewolnicy, którzy łatwo poddawać się będą kultowi pieniądza i będą świadczyć pracę wyrobniczą na rzecz władców współczesnego neokolonializmu.
 
______________Jan.Miro______________

0120
0411